„Ali i Nino” to powieść autorstwa azarskiego pisarza Lwa Nussimbauma, którą wydał w 1937 roku pod pseudonimem Kurban Said. Książka opowiada o miłości muzułmanina Alego i chrześcijanki, gruzińskiej księżniczki Nino.

Wielki uczucie połączyło ich mimo tego, że pochodzą z różnych światów i pozornie nie mają ze sobą zbyt wiele wspólnego – dzieli ich zarówno kultura, jak i religia.

Akcja książki rozgrywa się na początku XX wieku, w przededniu Wielkiej Wojny i rewolucji październikowej. Podobnie jak w przypadku „Romea i Julii”, historia o miłości nie kończy się happy endem, gdyż mężczyzna ginie, walcząc z Rosją. Książka przetłumaczona została na ponad 30 języków (w tym także na Polski), a na jej podstawie w 2016 roku powstał również film.

Do tej gruzińskiej historii miłosnej nawiązuje także stojąca w Batumi rzeźba, której autorką jest Tamara Kvesitadze. Początkowo miała ona nosić nazwę „Mężczyzna i kobieta”, jednak autorka prędko zmieniła ją na „Ali i Nino”. Rzeźba została zaprojektowana w 2007 roku, a stanęła w Batumi 3 lata później. Dwie ośmiometrowe sylwetki ludzkie, przedstawiające Ali i Nino, zostały zbudowane z metalowych kręgów. Każdego dnia o godzinie 19:00 pomniki zaczynają się poruszać.

W ciągu 10 minut najpierw zbliżają się do siebie, następnie wymieniają pocałunek, aby potem odwrócić się do siebie plecami i na powrót oddalić.

Symbolizuje to separację bohaterów, do której przyczyniła się inwazja Rosji, oraz ich niespełnioną miłość. Poruszającym się sylwetkom towarzyszy dodatkowo teatr świateł, który sprawia, że kinetyczne rzeźby stają się niezapomnianym widowiskiem.